حوصلم سر رفته، نه کاري، نه دانشگاهي، بيرونم که حال نميده، اي خداااااا اين جملات کوتاه از استوري يک دانشجوي جوان 20 ساله در اينستاگرام، بخش کوچکي از شيوع افسردگي ناشي از کاهش مراودات اجتماعي در اين ايام را نشان ميدهد. اين پديده، نوک کوه يخي است که در اپيدميولوژي بيماريها از آن ياد ميشود. قسمت اعظم و پائينتر اين کوه در زير آب پنهان است و مي تواند شامل ميانسالان و سالمنداني باشد که کمتر احساسات خود را بروز مي دهند. لذا بايد پرسيد که آيا برنامه و تدابيري براي پيشگيري از بروز اختلالات روحي و رواني ناشي از تبعات شيوع ويروس کرونا براي اقشار مختلف جامعه وجود دارد؟ براي پيشگيري از شيوع ويروس کرونا دستور به کاهش و حتي حذف مراودات اجتماعي ميدهيم غافل از اينکه روح و روان مردم را گرفتار ويروسي بدتر از کرونا ميکنيم. پزشک متخصصي را در تلويزيون ديدم که به مردم توصيه مي کرد «حتي براي تبريک عيد نوروز هم به ديدن پدران و مادرانتان نرويد؛ با واتساپ تماس تصويري بگيريد و عيد را به آن ها تبريک بگوييد.»! آيا مي خواهيم اگر سالمندي از ويروس کرونا جان سالم به در برد، از افسردگي دق مرگ شود؟! ادامه مطلب. |
درباره این سایت