عبرت هاي حوادث حج

سلامت و سبک زندگي/17- تدبير براي کاهش تهديد و آسيب هاي ناشي از آن

از جمله آسيب هاي سبک زندگي ما عبارت است از اينکه گاهي تصوّر مي کنيم چون اعمال و مناسک حقّي را مي خواهيم انجام دهيم، تحت تدبير الهي هستيم و نياز به اتّخاذ تدبير خاصي نيست.

در حالي که همه شنيده ايم که رسول خدا (صلّي الله عليه و آله) در پاسخ به يکي از اصحاب خود که معتقد بود «کسي که به خدا توکل مي کند زانوهاي شترش را نمي بندد»، فرمود «زانوهاي شترت را ببند و به خدا توکل کن.» (1)

همچنين امام حسين (عليه السلام) با وجود آن که مي دانست در روز عاشورا خود و همه ياورانش به شهادت مي رسند و زن ها و بچه ها نيز به اسارت خواهند رفت، اما با وجود اين، همه سعي و تلاش خود (نظير نحوه چيدمان خيمه ها و قرار دادن افراد آسيب پذير خانواده در حلقه مرکزي محافظت شده توسط مردان جنگي، کندن خارهاي بيابان در اطراف خيمه ها براي کاهش آسيب به کودکان و .) را به کار بست تا خود همراهانش هر چه کمتر و هر چه ديرتر با آسيب ها و تهديدها مواجه شوند. (2)

شايد بدانيد که در جريان حج خونين سال 66، اعلام شد که ن و جانبازان به دليل آنکه در صف جلوي راهپيمايي برائت از مشرکين مسقر شده بودند، بيشتر و زودتر از همه دچار آسيب شدند.

گرچه حجاج ما به تکليف شرعي و انساني خود در برپايي اين راهپيمايي عمل کردند، اما اگر بخواهيم بعد از گذشت 30 سال يک آسيب شناسي در اين زمينه داشته باشيم بايد بگوييم که در روزهاي قبل از آن فاجعه، نشانه هايي از تهديد وجود داشت (3) ولي شواهد امر و حوادث بعدي حاکي از آن است که متأسفانه مسؤولان امر نسبت به اين تهديدها توجّه کافي نداشتند، چرا که تدبير اقتضا مي کرد در مقابل هر گونه تهديد و يا حتي احتمال آن، پيش بيني هاي لازم به عمل آيد و راه هاي کاهش آسيب هاي ناشي از انواع تهديدها مورد ارزيابي و اجرا قرار گيرد و از قبل به گونه اي برنامه ريزي شود که اگر تهديدي صورت گرفت، آسيب هاي ناشي از آن تا حد امکان به حداقل برسد. ادامه مطلب.